Στα λίγα 24ωρα που μεσολάβησαν μετά από την ευρείας έκτασης Ιρανική
πυραυλική επίθεση εναντίον του Ισραήλ, αυτό που καταγράφεται είναι μια υπερπληθώρα προθύμων να καταθέσουν μια αντίστοιχη υπερπροσφορά συμβουλών,
αναφορικά με το εάν και με ποιόν τρόπο θα πρέπει τελικά να απαντήσει το Ισραήλ,
στην συγκεκριμένη επίθεση…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Στο σύνολό τους,
δημοσιολογούντες, αναλυτές αλλά και εκπρόσωποι κυβερνήσεων, αυτό που κάνουν
είναι να στοιχίζονται κατά κανόνα πίσω
από την απόλυτα προβλέψιμη ισορροπιστική εκδοχή περί του «μη αναγκαίου» της απάντησης, γεγονός που είναι
αναμενόμενο εάν κρίνει κανείς από την μονομέρεια
και την αποσπασματικότητα με την οποία προσεγγίζονται τα γεγονότα των
τελευταίων ημερών, από το σύνολο σχεδόν του Δυτικού κόσμου.
Για το Ισραήλ πάντως, η εξίσωση είναι πολύ πιο
σύνθετη, είναι
πολυπαραμετρική και η πολεμική
φυσιογνωμία την οποία έχει προσλάβει αντικειμενικά, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για χαλαρή και κοντόφθαλμη αντιμετώπιση.
Ποια είναι τα δεδομένα…
Πρώτον: Στο εσωτερικό μέτωπο, μόνο το 25% των Ισραηλινών δεν θέλουν να υπάρξει απάντηση στο Ιράν.
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών
θέλει να υπάρξει απάντηση και η όποια διαφοροποίηση μεταξύ αυτών,
σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με τον χρόνο.
Δεύτερον: Στην δυναμική αντίληψη μιας έτσι προσανατολισμένης κοινωνίας, συγκροτήθηκε, στηρίζεται και λειτουργεί συλλογικά ένας ευρύτατος πολιτικός συνασπισμός σε συνθήκες πολέμου. Η συνεκτικότητα αυτού του συνασπισμού θα πρέπει να διαφυλαχτεί πάση θυσία, διότι με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, η στρατηγική επιβίωση του Ισραήλ δεν σχετίζεται μονάχα με το μακράς διαρκείας τσαλάκωμα του Ιρανικού τσαμπουκά αλλά περνά αναγκαστικά μέσα από το...